Σκηνικό:
Πέμπτη βράδυ στο λιμάνι του Πειραιά. Ήταν δεν ήταν 1:30 το βράδυ.
Μετά από μια ωραιότατη βόλτα στην Πειραική και μετά από πολύ περπάτημα επιστροφής, στον πολιτισμό και στα ταξί που θα μας γυρνούσαν σπίτι, και που δυστυχώς μόνο στο λιμάνι υπάρχουν, (εδώ είναι το σημείο που πρέπει να ξανατονίσω στον μπαμπά μου πόσο απαραίτητο είναι στις μέρες μας ένα αυτοκίνητο, και πως επιβάλλεται να μου πάρει ένα, το Fiat 500 κατα προτίμηση), στην Πειραική ούτε για δείγμα.
Οι δρόμοι σχετικά άδειοι.
Set:
Thursday evening at the port of Piraeus. It was 1:30 in the night.
After a wonderful walk to Piraiki and after walking to return back to civilization and take a taxi back home, that unfortunately only in port exist, (here is the point i should mention my dad how necessary is nowadays a car, and that I must get one,i prefer the Fiat 500).
The roads were empty.
Μια φίλη μας, η αδερφή μου κι εγώ μόλις έχουμε φτάσει στην πιάτσα των ταξί. Είμαστε στη φάση που καληνυχτίζουμε την φίλη διότι μένει Πειραιά και πιο συγκεκριμένα στα 100 μέτρα από την πιάτσα των ταξί (αυτή είναι ζωή).
Εγώ ως κουρασμένο παλικάρι ( εεεε με τόσο περπάτημα κουράστηκα η καημένη) είχα μείνει ελάχιστα πιο πίσω. Εκεί που έχω κοντοσταθεί να πάρω μια ανάσα συνέβη το γεγονός.
A friend of us, my sister and i have just reached the taxi stand. We are in the phase of saying goodnight to our friend who lives in Piraeus and more specifically 100 meters from the taxi stand (this is life).
I was a little bit tired so i had left little behind. Then it was the moment the event took place.
Γεγονός:
Ενώ είμαστε ήδη πάνω στο πεζοδρόμιο και η αδερφή μου έχει γυρίσει και κοιτάζει προς τα ταξί στο δρόμο (ναι και τη φίλη) ένα μηχανάκι ουρανοκατέβατο περνάει δίπλα της και της παίρνει την τσάντα. Ναι τον ωραιότατο γαλαζομπλεγκρι με χρυσές λεπτομέρειες Η&Μ φάκελο ΜΟΥ.
Fact:
While we are already on the pavement and my sister has come back and look for the taxis on the road a motorcycle passes by and takes her bag. Yes, MY beautiful, with gold details H & M purse.
Το μόνο που θυμάμαι από κείνη τη στιγμή είναι την αδερφή μου να φωνάζει " την τσάντα μου, την τσάντα μου" μια παύση και μετά "τα χαρτιά μου".
The only thing I remember from that moment is my sister shoutting "My purse, my purse" a pause and after that "my papers".
Ασυνείδητα, τελείως όμως, άρχισα να τρέχω πίσω από το μηχανάκι μέσα στα στενά του Πειραιά φωνάζοντας "Ρε αλήτη τη τσάντα, ρε αλήτη......" ( γενικά δεν βρίζω. Η χειρότερη βρισιά μου είναι το ηλίθιο - χαζό, ναι ασχολίαστο).
Completely unconsciously, I began running behind the motorbike shouting "Yo bum the bag, you bum ......" (Generally i don't swear. The worst insult is stupid. No comments please).
Απο τη μία οι παντόφλες μου να φεύγουν, από την άλλη να προσπαθώ να κρατήσω στη θέση του το σούπερ μίνι φορεματάκι μου, χωρίς να φανεί ο "εσωτερικός μου κόσμος" ο οποίος by the way ήταν διακοσμημένος με ελαφάκια(!) (mood Χριστουγέννων απ' τα ousho), απ΄την άλλη να κρατάω και το made in Tailand baboo τσαντάκι μου ε να έχω και την αδερφή μου να τρέχει από πίσω μου κλαίγοντας και φωνάζοντας. . . . . . . τον έχασα τον αλήτη.
From the one my slippers were leaving, on the other trying to keep in place my super mini dress, not to seen my "inner world" which by the way was decorated with fawn (!) (Christmas mood by ousho),on the other to keep my made in Tailand baboo purse and having my sister running behind me crying and shouting. . . . . . .i lost the bum.
Ειλικρινά άμα κάποιος μένει Πειραιά ζητάω συγνώμη για τη φασαρία και τις φωνές. Ήταν όντως περασμένη η ώρα.
Honestly, if everyone lives in Pireas, i apologise for the noise.
Απ'το χέρι την αδερφή μου και βουρ στο αστυνομικό τμήμα (ευτυχώς ήταν κοντά, δεν άντεχα άλλο). Δηλώσαμε την κλοπή και πήραμε τηλέφωνο τους γονείς (μπορεί να λέω ότι δεν τους μπορώ άλλο αλλά σε κάτι τέτοιες στιγμές είναι απαραίτητοι).
My sister from the hand and directly to the police ststion(luckily it was close enough). We told about the theft and call our parents (i always say that i can't handle them any more, but such moments are needed).
Αφού ήρθε ο μπαμπάς να μας πάρει, περάσαμε από τα στενά που κυνήγησα τον κλέφτη μήπως και είχε πετάξει πουθενά την τσάντα. Ειλικρινά εκείνο το βράδυ πρέπει να έψαξα και τους μισούς κάδους του Πειραιά. Εντάξει υπερβάλλω αλλά ήταν πάρα πολλοί. Θα με πέρασαν για κανένα γυφτάκι που ψάχνει στα σκουπίδια. Τέσπα.
Με το μπαμπά στο τιμόνι να γυρνάει στα σοκάκια, την αδερφή μου στο κάθισμα του συνοδηγού να λέει "Κάδος, πήγαινε δες" κι εμένα να εκτελλώ διαταγές-χρέη σκουπιδιάρη ( είμαι η μικρότερη τι να κάνω) πέρασε η ώρα. Αφού κατάλαβε η sister ότι δεν υπήρχε περίπτωση να βρούμε κάτι γυρίσαμε σπίτι.
After dad came to take us, we passed from the streets that chased the thief to see if he had thrown the bag anywhere. Frankly, that night I might have searched at least half buckets of Piraeus. OK exaggerating but it was too many. With dad at the wheel, my sister in the passenger seat saying "Bin, go see" and me obeying orders (I am the youngest, what can i do) the time passed. When my sister realized that there was no case to find something we returned home.
Στο σπίτι η κατάσταση περιγράφεται ως εξής:
sister: κλαίει, φωνάζει και βρίζει τον κλέφτη
mum: φωνάζει στη sister διότι είναι περασμένες 3:30 και ο κόσμος κοιμάται, βρίζει τον κλέφτη
dad: he is the best. Λέει απλά έλα Μ. δεν πειράζει και πάει για ύπνο!
me: παρηγορώ τη sister. Τι έπρεπε να πω που η τσάντα ήταν δική μου και την είχα χρησιμοποιήσει μόνο μια φορά ε?
At home the situation is described as follows:
sister: crying, shouting and swearing at the thief
mum: yell at my sister because it is past 3:30 and people want to sleep
dad: he is the best. He just says "M come,it doesnt matter" and goes to bed!
me: comfort the sister. What should i say that the bag was mine and I used it only once;
Κι ενώ επικρατεί αυτός ο χαμός ντριννν το τηλέφωνο.
"Γεια σας βρήκα μια τσάντα, είχε ένα όνομα στην ταυτότητα. Πήρα τηλέφωνο στην εξυπηρέτηση πελατών και μου έδωσαν αυτό το νούμερο. Δική σας είναι η τσάντα?"
Να 'σαι καλά κύριε Σ.
And while all these happened the phone rings.
"Hello, I found a bag, it had a name on the identity. I called in customer service and gave me this number. Is the bag yours; "
Ξαναπήγαν οι γονείς μου στον Πειραιά και την πήραν. Την είχε βρει πεταμένη σ'ενα στενάκι ενώ γυρνούσε σπίτι απ'τη δουλειά.
Φυσικά έλειπαν το πορτοφόλι και το κινητό. Τουλάχιστον όλα τα υπόλοιπα (ταυτότητα, πάσο, δίπλωμα οδήγησης, κλειδιά) ήταν μέσα.
Οσο για το κινητό θα πάρουμε άλλο, δεν πειράζει.
My parents went back in Piraeus and got the bag. He had found it dropped in a narrow street while getting back home from work. Of course the wallet and cell phone were missing. At least all the other (identity, pass, driving license, keys) were there. As for the phone we will take another one, its not a problem.
Οπότε τέλος καλό όλα καλά.
Και ναι είχα πίσω την σούπερ ακριβοπληρωμένη, μόνο 14,90 euro τσάντα μου.
Λοιπόν κορίτσια με προσοχή όταν βγαίνεται έξω και κυρίως όταν κρατάτε τσάντες-φακέλους.
Οκ?
See u soon. Until then just take care. Kisses xxx
So it all ended well. And yes, I got my super expensive, only 14,90 euro, bag back.
So girls look after when going out and especially when you hold clutches. Okay;
See u soon. Until then, just take care. Kisses xxx
